back / next

Skrien, 7/2002, ARTHOUSE, pg.58

Jacquine van Elsberg:

De omzwervingen van Igor Sevcuk

' The river wasn't a river when it began, and may not be a river to the end - secret are the doors of underground waters.'

Deze tekst van de Kroatische rockband Azra is een goede introductie voor de videoinstallatie Beyond Language van Igor Sevcuk. Sevcuk prikte deze gekopieerde tekst tussen andere notities en tekeningen achteloos op de muur. Een ander opvallend papiertje was een atlasplaatje van Europa, waarop Sevcuk met blauwe pen de loop getekend had van het water uit de Oekraïne dat uiteindelijk via de Donau in de Rijn uitmondt. Water sijpelt overal in deze rauwe en bij vlagen fysieke film. Handen die in aarde wroeten, een nevelig dal vanuit de trein gezien, zompige plassen water op een boerenerf, iemand die in een deuropening zit zonder zich te verroeren, een kraan die loopt. Sevcuk - van origine Bosnisch - waagt zich aan een riskant thema. Het ontrafelen van zijn complexe familiegeschiedenis, met wortels in de Oekraïne. Een missie die wel moet mislukken, maar dat deert Sevcuk niet. Het gaat om de omzwervingen op de weg erheen.

Sevcuk biedt geen feiten als houvast. In deze ruwe schets domineren impressies van mensen die tot zijn familie behoren, de taal en het landschap. Oma legt wel steeds uit waar grootvader in het bos begraven ligt, maar waar dat precies is weet verder niemand rneer. Dat is niet erg, aandoenlijk is dat ze samen proberen het graf te vinden. Maar de verweerde en overwoekerde steen in het bos is ook al niet meer te ontcijferen. Wie wil geloven dat hij daar ligt kan dat zonder tegenspraak doen. Zo zijn ook de woorden van de Oekraïense 'moeder' taal, die met ernst hardop gedeclameerd worden, verschrompeld tot vermakelijke folklore. Net zoals je niet helemaal terug kan naar de bron van de rivier zal ook Sevcuks broze familiegeschiedenis voor een groot deel een raadsel blijven. En geldt dat niet voor iedereen?